Point of no return

Slaap kindje, slaap
Daar buiten loopt een schaap
Een schaap met witte voetjes
Dat drinkt zijn melk zo zoetjes
Slaap, kindje, slaap
Daar buiten loopt een schaap

Bron: www.cartoonplukker.nl

Elke 6 weken staat er een samenkomen in een huiskamergroepje in mijn agenda. We beoefenen allemaal dezelfde hobby en kunnen hier een hele avond over oreren onder het genot van een hapje en een drankje. Uiteraard komen er nog heel veel andere onderwerpen aan bod. Plus het lief en leed van deze en gene wordt ook niet vergeten.

Met mijn leeftijd aan de ‘verkeerde kant’ van de 55 ben ik nog steeds de jongste van het stel, de oudste tikt bijna de 80 aan. Je snapt dat het hele corona-gebeuren dan gruwelijk veel impact heeft gehad. Sterker, nog steeds heeft.

Deze koude zaterdagmiddag leek het mij een prima idee om wat geschiedenis in de cloud op te schonen en kom je zomaar wat pareltjes tegen. Tien dagen na het neerschieten van de MH17 heb ik dit geschreven. Ik ben voorzichtig met mijn woorden, maar je proeft, leest, ziet de twijfel van wat ik geloof. Niet gepubliceerd omdat het zeker toen toch erg gevoelig lag.

En nu?
Op dit moment is er zelfs niets actueler vanwege de oorlog in Oekraïne en de rechtzaak MH17.

Is dit mijn eerste stukje ontwaken geweest?

Ondanks alle ellende en verschrikking die er in op dit moment in de Oekraïne plaats vindt (en vond), is Nederland tóch in een soort van jubelstemming. Vanaf 23 maart aanstaande is het dan zover: de corona-maatregelen vervallen waarbij de verplichtingen en beperkingen slechts nog een advies zullen zijn. We kunnen ons opmaken voor een zomer van volop genieten. Toch?

Of ligt het net even anders?

• Maandag 21 februari

In aanloop op de aankomende gemeenteraadsverkiezingen staat er in het Algemeen Dagblad een uitgebreid interview met Mark Rutte. Achter een slotje, dat dan weer wel. Onze minister-president is de beroerdste niet en wil graag dat iedereen het kan lezen en post dit op Twitter:

Ik hoop dat we de komende tijd weer wat vaker naast elkaar gaan staan, letterlijk én figuurlijk.

Mijn interview in het AD. ? pic.twitter.com/KYFlgq57W9

— Mark Rutte (@markrutte) February 21, 2022

Gister schreef ik dit in een appje:
'Ik probeer maar in mogelijkheden te denken in plaats van wat er allemaal niet (meer) kan.' 

Denk jij er wel eens over na? Over hoe de wereld er over een jaar, over 5 jaar of zelfs over 10 jaar uitziet? Hoe je in het leven staat? Hoe de mensen die je dierbaar zijn in het leven staan? Hoe we met elkaar omgaan?

In aanloop op de nieuwe persconferentie van 14 januari heb ik zoveel vragen waar ik geen antwoord op kan bedenken. En niet alleen voor nu maar ook voor later.

Afgelopen zondag werd ik ziek. In de loop van de middag kreeg ik last van mijn buik en leek het of de verwarming hier in huis uit was gezet, zo koud had ik het. Ik ben op de bank gekropen als een dood vogeltje met een hemd, twee truien, een plaid en kippenvel. Dik vet koorts dus. Verschillende mensen heb ik op de hoogte gebracht dat ik ziek ben en ja, daar was 't ie, de vraag der vragen ...

Vrijwel elke vrijdag geeft het CBS een overzicht van het aantal mensen dat in Nederland overleden is, inclusief een duiding voor onder - of oversterfte. Ook wordt er een splitsing tussen WLZ-zorggebruikers en de overige bevolking gemaakt en worden de overledenen in 3 leeftijdscategorieën uitgesplitst. Week 52/2021 was een piepklein lichtpuntje: er was, vooral door een daling van de sterfte bij 80-plussers, net geen oversterfte.

Nog steeds volg ik de persconferenties. Met samengeknepen billen, dat dan weer wel. Tijdens wat nachtelijke hersenspinsels dook plotseling de vergelijking tussen het stoutste kindje van de klas en de wereld waarin we nu verkeren op.

In mijn gezin ben ik niet de enige die op deze wijze in de waanzin van dit moment staat en kritisch is ten opzichte van het gevoerde beleid. Vorige week heeft mijn dochter haar gedachten en bedenkingen aan het toetsenbord toevertrouwd en ik mag dat hier delen. Met jullie.